İş dünyasının duayeni Can Kıraç’ın ‘’Anılarımla Patronum Vehbi Koç” kitabının. 386. sayfasından alınmıştır Sevgili patronu Vehbi Koç’tan satın başları…
Koç Holding Yönetim Kurulu yılın son toplantısını yapacak… Topluluğun Şeref Başkanı Vehbi Koç, saat dokuzda, Otosan’da üretilmiş eski model Ford-Taunus otomobilinin arkasına oturmuş, ekose kumaştan şapkası başında, dua kıpırtıları dudaklarında, Nakkaştepe’de Koç Holding “konak”larındaki çalışma odasına ulaşmak için, çift kademeli ve demir parmaklıklı güvenlik kapılarının açılmasını bekliyor… Görevlileri eliyle selamlıyor… Şoförü Mehmet Erdoğdu (namı diğer Pire Mehmet) otomobilin arka kapısını açarken, Vehbi Koç besmele ile sağ ayağını yere basıyor… Etrafına bakmıyor… Küçük ve ağır adımlarla cam kapıdan geçiyor…
Evde çalışılmış dosyalardan birkaçı Pire Mehmet’in kucağında, beraberce asansöre binilip ikinci kata çıkılıyor… Kat görevlisi Dursun Öztürk’e pardösüsünü verdikten sonra, Vehbi Bey, hayatının geride kalmış doksan iki yıllık yükünü omuzlarında taşırcasına ve gene küçük adımlarla sekreteri Suzan Hanım’ın odasına yöneliyor…
-Günaydın!.. -Günaydın efendim!.. -Toplantı dosyası hazır mı?.. -Hazır efendim!.. -Gel de son yazdığımız notu bir kere daha oku bana… -Tasarruf tedbirleriyle ilgili olanı mı?.. -Evet evet!..
Vehbi Koç’un Nakkaştepe’deki çalışma odasının pencerelerinden İstanbul’un bütün güzellikleri görülmektedir.. Sol tarafta Halic’in arkasına dizilmiş cami siluetleri, karşıda İstanbul Boğazı’nın Dolmabahçe ve Ortaköy sahilleri… Sağ tarafta Asma Köprü… Ve geri planda İstanbul’un yeni gökdelenleri… Vehbi Koç, kırk yıldan beri kullandığı ceviz kaplamalı altı kişilik toplantı masasının baş tarafına geçip oturuyor ve kendini dinlemeye başlıyor… “Allah’ın verdiği nimetlere hamd olsun.. Aile içindeki dirliğimiz bozulmasın… Milletimiz, bu güzel memlekette refah içinde yaşasın… Yüce Tanrım bizleri hata yapmaktan korusun!..” Bu dilekler, Vehbi Koç’un, her sabah, gönlünden geçirdiği samimi duygularıdır… Kesintisiz geçen yetmiş altı yıllık bir çalışma hayatının bütün ayrıntılarını hafızasında saklamayı başarmış nadir insanlardan biri olmasına rağmen, Vehbi Koç, henüz mâzi ile hesaplaşmak istememektedir… “Benim de çok hatalarım oldu. Çoğundan ders aldım!.. Ama insan, huyunu suyunu bütünüyle değiştiremiyor ki!.. Her istediğimi elde ettiğimi söyleyemem… Daima aileme ve memleketime faydalı olmaya çalıştım… En lüks hayatı yaşayabilir, en lüks yerlerde oturur, en lüks arabalara binebilirdim… Bunların hiçbirisini yapmadım.
Çocuklarıma ve iş arkadaşlarıma kötü örnek olmak istemedim. Davranışlarımdan dolayı pişmanlık hissine hiç kapılmadım…
Hayata bir daha gelsem, yaptıklarımı aynen tekrarlar ve devam ettirirdim…”
Yeni bir yıla birkaç gün kala, kafası yalnız işinin ve memleketin sorunları ile dolu olan Vehbi Koç, 27 Aralık 1993 Pazartesi günü saat tam 10’a birkaç dakika kala odasından çıkıyor ve Yönetim Kurulunun toplanacağı salona yöneliyordu… Toplantı saati gelmiş olmasına rağmen salon boştu ve “Koç mucizesini” yaratan Vehbi Koç’u bu boş salonda karşılayan gene kendisi oluyordu! Profesör Yılmaz Büyükerşen’in yapıp hediye ettiği Vehbi Koç büstü, ince bir tebessümle gerçek “Vehbi Koç”u selâmlıyor ve ona şöyle sesleniyordu:
“Seni kutluyorum Koçzadem!
İnsanın faydalısı insana faydası olandır’
Bu inancını, yüreğinde taşımaya devam et.”
*
Dünyamızdan bir VEHBİ KOÇ geçti!
Ne mutlu O’na! Ne mutlu BİZE!
25 Şubat 2021
